اکبر عابدی اشلقی: دکه یا کانکس‌هایی را که شهرداری‌ها در مکان‌هایی معین برای خرید ضایعات قابل بازیافت مستقر کرده‌اند، آن‌ها را از شهروند تحویل می‌گیرند، وزن می‌کنند، مقدار وجه آنها را با نام شهروند در دفتری می‌نویسند و پرداخت پولش را به یکی دو سه هفته بعد حواله می‌کنند تا  این که خریدار عمده بیاید و ضایعات را بخرد و پول بدهد تا آن وقت پول شهروند طلبکار را بپردازند. 
این روش درست نیست، زیرا خریداران عمده ضایعات بازیافتی یا شهرداری‌ها از قبل باید پول نقد در اختیار مسئولان دکه (کانکس‌)‌ها بگذارند، تا آنان در قبال دریافت ضایعات از شهروندان، پول نقد بپردازند. این رفتار باعث شده است که افراد کمتری ضایعات قابل بازیافت خانگی خود را به دکه‌ها بفروشند و به همین دلیل دکه‌ها هم یکی بعد از دیگری تعطیل می‌شوند. از طرفی مسئولان دکه‌ها که عوض می‌شوند طلب شهروندان از مسئول قبلی را نمی‌پردازند و این می‌شود حق‌الناس که  به گردن مسئول قبلی می‌افتد.